Borstvoeding

Het geven van borstvoeding vind ik één van de mooiste dingen die je kan doen voor je kindje. Een baby is de eerste zes maanden in staat te groeien van de voeding die jij aan je kind geeft. Dat is toch super gaaf? Buiten het feit dat ik het heel bijzonder vind, is het natuurlijk ook heel gezond voor je baby.

Chloë heb ik één jaar lang borstvoeding kunnen geven. In het begin was het behoorlijk doorzetten: tepelkloven tot bloedens aan toe, de tweede borst weigeren, snel afgeleid zijn bij het voeden. Ik heb het allemaal meegemaakt met haar. Uiteindelijk ging het goed en kon ik genieten van onze momenten samen. Vooral de voedingen die ik haar gaf voordat ze ging slapen en de nachtvoedingen vond ik stiekem toch wel een beetje leuk. Lekker rustig samen en dan viel ze in slaap in m’n armen en legde ik haar in haar bedje neer. Nu ik dit zo aan het typen ben word ik er zelfs een beetje emotioneel van, want als ik nu naar haar kijk is ze al zo groot en zo’n eigen persoontje.

Dus omdat het toen zo’n succes was, wilde ik nu uiteraard ook weer borstvoeding gaan geven aan Caia. De eerste weken gingen zoveel makkelijker als bij Chloë. Het kwam gelijk op gang. Ik hoefde niet extra te kolven wat ik bij Chloë eerst wel moest doen. De fase van mijn tweede borst weigeren had Caia ook. Het is een fase dus dacht ik: “daar komt ze wel weer overheen”, totdat ze m’n eerste borst ook ging weigeren en ik op een gegeven moment alleen nog maar staand en lopend kon voeden. Geen idee waardoor dit kwam. Ik ben toen naar de kinderarts gegaan. Ik ging in eerste instantie voor haar reflux, maar zij dacht dat het kwam doordat het voeden niet zo soepel verliep. Haar coördinatie was volgens haar niet goed met drinken aan de borst. Dus werden we doorgestuurd naar de lactatiekundige. Die had heel veel tips voor me, maar helaas werkte niks voor Caia. Ondertussen was ik begonnen met kolven en ben het via de fles gaan geven. Dat ging gelukkig een flink stuk beter. Ze werd er zelf ook rustiger van. Maar ik wilde zo graag weer aan de borst gaan voeden, dus had ik met nog een andere lactatiekundige contact opgenomen. Die observeerde haar en zei dat ze heel erg gevoelig is voor prikkelingen en dat ik gewoon moest doorzetten. Uiteindelijk zou het wel overgaan. Ik moest vooral niet te vaak de fles geven, want anders zou ze daar aan gaan wennen. Gelijk had ze zeker, maar ik heb ook nog een peutertje rond lopen die de nodige aandacht vraagt. Toch ging ik het proberen, maar na een week constant de borst gegeven te hebben en een gefrustreerde baby ben ik toch maar weer overgegaan op kolven. De kinderarts belde tussendoor nog een keer met als optie haar tongriempje te laten klieven, omdat die iets aan de strakke kant was. Ze verzekerde ons dat het een kleine ingreep was. Ik had er het één en ander over opgezocht en zag dit als laatste optie. Als dit niet zou werken is het gewoon klaar. Eenmaal aangekomen bij de KNO arts begon hij erover dat hij Caia een roesje wilde geven, omdat hij bang was voor bloedingen. Baby’s zijn namelijk al zo bewegelijk bij drie maanden. Uhm kleine ingreep? Zodra hij begon over verdoven en bloedingen haakte ik af. Ik vertelde de KNO arts dat ik dan maar ga kolven, want zo’n kleine ingreep vond ik het ineens niet.

Ik was een beetje verdrietig dat ik volledig moest gaan kolven. Ik had zo uitgekeken naar die intieme momenten. Intieme momenten die ik met de fles veel minder ervaar. Na maanden tobben met borstvoeding merk ik dat Caia veel meer tevreden is als ze aan de fles drinkt. En dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait; een tevreden baby! De ochtendvoeding kan ik gelukkig nog wel aan de borst geven. Dan is zij rustig en ben ik rustig. Gelukkig maar, want ik zou er niet aan moeten denken om 05:00 uur ‘s ochtends een flesje te moeten opwarmen. Respect voor de moeders die dat wel moeten doen!

Zo zie je maar: hoe mooi borstvoeding geven ook is, het is per kind verschillend hoe die erop reageert. Ik ben in ieder geval blij dat ik toch nog borstvoeding aan haar kan geven, maar dan via de fles wat uiteindelijk soms toch weer zijn voordelen heeft aangezien Chris haar nu ook gewoon de fles kan geven. Iets wat hij met Chloë het eerste jaar nooit heeft kunnen doen, omdat die de fles juist weigerde.

Wat zijn jullie ervaringen met voeden? Deel het in een comment hieronder, ik ben namelijk heel benieuwd naar jullie verhalen!

Liefs, Cibilla