2 Kids

Graag wil ik mijn persoonlijke ervaring met jullie delen over hoe het is om van één naar twee kinderen te gaan en welke dingen ik nu bij de tweede anders aanpak.

Tijdens mijn zwangerschap probeerde ik me al een beetje voor te stellen hoe het zou zijn met twee kinderen. Ik hoorde hier en daar namelijk verhalen dat het zwaarder zou gaan worden. De realiteit is zoveel malen zwaarder! Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, want ik vind het heerlijk om kinderen te hebben en ik hou zielsveel van ze, maar sommige dagen zijn toch wel heel zwaar en vermoeiend!

Caia heeft bijvoorbeeld de eerste twee maanden heel veel gehuild. Dat kwam door haar darmkrampen, reflux en de voeding die niet zo lekker liep (nog steeds niet trouwens). Als zij ons enig kindje zou zijn zou het al heftig zijn, maar we hebben er nog één van twee jaar rondlopen die de nodige aandacht vergt! Hoe kon ik hier een mooie balans in vinden?

Ik zal je eerlijk zeggen dat ik haar best vaak in de box had neergelegd en haar even te laten huilen, zodat ik in ieder geval ook de nodige aandacht aan Chloë kon geven. Op een gegeven moment hoorde ik het gehuil bijna niet meer. Slapen in haar bedje wilde Caia niet, dus droeg ik haar bij me in mijn draagdoek zodat ze toch aan haar rust zou komen. Dat werkte gelukkig goed! Ik bleef in gedachten houden dat het nooit erger dan dit kon worden!

En gelukkig had ik gelijk! Sinds twee weken zijn de darmkrampen namelijk flink afgenomen, omdat ik venkelthee ben gaan drinken. “Zou het echt door de venkelthee komen?”, vroeg ik me vaak af. Het is wel heel opvallend dat het écht is afgenomen sinds ik het ben gaan drinken. Ik kan nu in ieder geval weer weggaan met mijn kindjes zonder dat ik bang hoef te zijn dat Caia het op een huilen zet (een speen doet trouwens ook wonderen).

Nog een uitdaging: een tripje naar het winkelcentrum met de kids. Dat kost wel heel veel tijd aan voorbereidingen! Dat doe je niet zomaar! En als je eenmaal daar aangekomen bent, is het ook een hele uitdaging een zelflopende Chloë in de gaten te houden nu ze niet meer in de kinderwagen zit. Gelukkig heb ik een meerijdplankje (tip!) op de kinderwagen zitten, want anders zou het winkelcentrum wel een hele behoorlijke dagtaak worden!

Al met al begin ik nu, na 2,5 maand, te wennen aan het leven met twee kinderen. Ik merk dat ik een stuk makkelijker omga met de slaapjes van Caia. Met Chloë was ik namelijk de hele dag bezig ervoor te zorgen dat ze op specifieke tijdstippen moest gaan slapen en moest gaan eten. Nu vind ik dat Caia ook wel gewoon haar slaapje in de kinderwagen kan doen als ik weg ga, of in de auto als we ergens naar toe gaan, of als ze een dag slecht geslapen heeft, die slaap dan de volgende dag weer in te laten halen. Ik merk nu al dat ze hierdoor veel makkelijker slaapt op andere plekken dan haar bed.

Met Chloë was dat een heel ander verhaal. Bij haar zorgden we er bijvoorbeeld voor dat we muisstil om haar heen waren, ondanks dat we het ons voorgenomen hadden dat niet te doen. Ik was op zo’n moment gewoon zo blij dat ik tijd voor mezelf had, dat ik niet het risico wilde lopen dat ze wakker werd. Nu maakt het allemaal niet meer uit, omdat ik toch al geen tijd meer voor mezelf heb. Er wordt dus gewoon gezongen, gepraat en gelachen terwijl Caia slaapt. Ik merk nu al dat ze bijna door alles heen slaapt. Heerlijk!

Borstvoeding in het openbaar geven? Dat doe ik nu ook gewoon zonder schaamte. Ik bedoel, wat moet je anders als je kind honger heeft? Ik zoek natuurlijk wel even een wat rustiger plekje op en slinger niet zomaar mn borst uit mn shirt om haar te voeden.

Hoewel ik elke avond knock-out op de bank lig en mijn huis er elke dag uitziet alsof er een tornado langsgekomen is, maken de momenten die ze nu samen delen me zo verliefd op mijn twee meiden! Ik kijk er zo erg naar uit dat ze samen kunnen gaan spelen en kibbelen, want ja dat is wat zussen ook doen!

Caia slaapt sinds kort in de middag eindelijk in haar bedje. Daar moest blijkbaar wat tijd en geduld overheen voordat ze er klaar voor was. En zodra ze weer wakker wordt en Chloe ziet is haar reactie alsof ze haar al dagen niet gezien heeft. Van zo’n moment daar geniet je dan toch van?! Ik kan na twee zware maanden wel zeggen dat ik het nooit anders zou willen.

Ik hoop dat jullie dit persoonlijke verhaal leuk vonden om te lezen. Ik vond het in ieder geval heel leuk om te schrijven en te delen hoe het is om mama te zijn van twee meiden.

Liefs Cibilla